Սիրել,ապրել,ողջագուրվել,Կարոտն այս մեծ հագեցնել,
Քո աչքերին անվերջ նայել
Ու ուղակի այն վայելել...
Ա՜խ, երանի վրձին լիներ
Ու մեր կյանքը գունավորեր,
Մեծ ռետինով վիշտը ջնջեր,
Երջանկություն մեզ նվիրեր։
Ա՜խ,երանի աշուն լիներ
Տերևը մեծ մեղմիկ իջներ
Հրաշք պատկեր ձևավորվե
Սրտերը մեր իրար ձգեր։
Մենք նստեինք սաղարթախիտ մեծ անտառում
Ու ապրեինք մեր տնակում...
Խարույկ վառվեր չոր ցախերից,
Գինին լիներ մեր խաղողից,
Կիթառի լարերը մեղմ շարժվեին
Մեր սիրո աշունը երգով լցնեին։
Ա՜խ, երանի շատ ցուրտ լիներ
Ձեռքերդ ինձ քեզ մոտ քաշեր
Ամուր գիրկդ ինձ առնեիր
Ու սրտիս լույսը դու վառեիր,
Կախվեի քո պարանոցից,
Ջերմանայի քո մեծ սրտից։
Ա՜խ,երանի լիներ մի պահ
Ու կդառնար այն մի անմահ
Հիշողություն մեր մտքերում,
Որը կապրի մեր սրտերում։
Նաիրա Առաքելյան ✔
Комментариев нет:
Отправить комментарий