Քամին խաղում էր մեղմ ու հանգիստ,Բայց հոգիս էր շատ անհանգիստ
Նա զգում էր, որ հենց այդժամ
Պիտի լինի մի բան դաժան:
Ու հենց օրը այդ անգութ
Ազգս մոռացավ թե՛ լույս, թե՛ մութ
Ծնկեց միայն խորանում,
Որ աղոթի նա իր մտքում:
Մրմնջալով, լացով, ողբով,
Նա խնդրում էր միայն բարով`
Վերադառնա զինվորն այն մոր,
Որ ողբում է գլխամոլոր:
Մեր մայրերը անվերջ լացում
Լուռ նայում ու խոր հառաչում,
Աղերսագին աղոթք անում
Ու լոկ միայն մի բան խնդրում.
Թող ավարտվի այս անիծված
Պատերազմը արյամբ լցված,
Թող անձրևը գա շատ ուժգին
Սրբի-տանի թուրք ոսոխին,
Թող կործանի ազգն այդ պղծված,
Որ ապրենք մենք սիրով լցված,
Թե չէ հիմա ի՞նչ բան է սա,
Գիտեն թե մեծ պարահանդեսա
ՈՒր կարող են գալ զույգերով,
Որ սպանեն մեծ թվերով:
Էլ չգիտեն,որ հայերը
Կուղղեն առաջ մեծ քայլերը,
ՈՒ ոգով էլ հայկական
Կերգեն երգը պատմական
Ու գնդակի մեկ հարվածով,
Կուղարկեն Ձեզ աղ ու հացով՝
Դեպի անդունդն անհատակ,
Ուր ձեզ կանեն շանսատակ...
Նաիրա Առաքելյան ✔
Комментариев нет:
Отправить комментарий