Աշնանային բնապատկեր

Մեղմիկ քամին էլի փչում
Ու վարսերն է նրա շոյում,
Անձրեվն այս նուրբ ու տակավին
Փորձում է սահել նրա դեմքին:

Նորից անձրեվ, անվերջ հուշեր,
Նորից թախիծ ու անուրջներ,
Մտքում ապրող մեղմիկ հույզեր
Ու ընդհանուր բնապատկեր:

Բնապատկեր աշնանային,

Տերևաթափ դրախտային
Բեկված նշույլ ճառագայթի
Ու մի աղջիկ նստած մայթին,
Որ կարդում է գիրքն իր ձեռքի:
Դյութիչ աշունն էլի եկավ,

Իր գույներով մտքեր առավ,

Ստիպեց մեզ խորհել կրկին

Ու մոլորվել կյանքում խրթին։

Էլի նորից նույն մտքերը,

Էլի դեղնած տերևները,

Էլի քամի, սաստիկ անձրեվ

Եվ դրա հետ մի կեղծ բարեվ։

Այս անձրեւոտ եղանակին

Արթնանում է թախիծն անգին

Ու պարուրում մեզ հուշերով,

Կյանքում ապրած դրվագներով:

Դատարկ կյանքը մեր օրերում

Լցված է լոկ խոր հուշերով,

Որ ապրում է մեր սրտերում

Ու արթնանում լոկ անձրեվով։

Հա՛, անձրևն է նրա համար

Դարձել դեղ ու հոգու դարման,

Հա՛, աշունն է կապել կամար

Ու ստեղծել նոր դրաման։

Կյանքի անմաշ ժամացույցը,

Կանգուն՝ ինչպես կառամատույցը
Նոր երանգով զարթոնք տալիս
Ու հուշերին նոր ուժ է տալիս:
Կյանքում շատ ու շատ աշուններ
Հյուր են եկել իբրև հուշեր
Դարձել են նոր խոհի պատճառ

Ու ցավեցրել մեզ անպատճառ:
                                                                Նաիրա Առաքելյան ✔