Եղեռն

Մի դառը վերք ունի ազգս,
Որ չի բուժի նույնիսկ մայրս,
Դեղ ու դարման չի մնացել,
Բայց դե մեկ է այն չի բուժվել…
Դար է ապրել վերքը այս մեծ

Բայց չի բուժում Բարձրյաը Մեծ,
Չի սփոփում հայի սիրտը,
Որ խոցել է անգութ բիրտը …
Հիշում ենք դեռ օրը այդ սև,
Որ թշնամու ձեռքով թեթև,
Ազգս արյուն ծովում լողաց
Մեր ծովերը հեռվում թողած:
Բայց դե մեկ է չենք հանձնվել,
Կյանք ու կռիվ ենք միշտ մղել,
Իսկ թշնամին սրի մատնել
Հայի վիշտը խղճին է առել…
Դար է անցել այդ դեպքերից,
Պատմությունը մեր խորքերից,

Դեռ ճչում է,անվերջ ասում,
Որ հիշում ենք ու պահանջում...
Որ չենք թողնի թուրքի սուրը
Էլի քանդի հայի տունը,
Որ չենք թողնի հայ մայրերը
Սուգով պատեն չոր աչքերը,
Որ չենք թողնի հայը էլի
Արտագաղթի ճամփան բռնի...
Պետք է ապրել պայքարելով,
Պետք է կերտել շատ ապահով
Ապագա մեծ ու լուսավոր,
Որ հայ լինենք մենք պատվավոր,
Որ հետ բերենք Մասիս սարը,
Որ չարտասվի Մայր Արաքսը
Որ մենք լինենք իբրև հայեր
Ու չկորչենք ինչպես վեհեր...
Ու թող ապրեն թե՛ հայ, թե՛ թուրք
Զինվորները դարձած մեծ կուռք,
Թող խաղաղվի ողջ աշխարհը
Ու թող հաղթի միշտ արդարը...
                        Նաիրա Առաքելյան ✔